ირგვლივ მარაზმია.ბრრრრ,მარაზმი. ფოტო აპარატები,აიპოდები,აიფონები,კაი ტელეფონები,ლეპტოპები და უამრავი სხვა საყოფაცხოვრებო და პირადი მოხმარების ნივთმა გადარია ხალხი. მათ უმრავლესობას ისე ახარებს რომელიმე ზემოთ ჩამოთვლილი ნივთის ქონა, რომ 24 საათი ამის შესახებ საუბრობენ და რასაც ქვია ტვინს.....ავენ. კარგით რაა, გეყოფათ. თბილისისს და არა მარტო მას, ერთი დიდი სენი შეეყარა, რომელსაც ანდაზით ასე ქვია:"უნახავმა რა ნახა? დედიშენის უკანალი ნახაო" Schvein-ასე ზუსტად ამ ადამიანებს არაფერი ახასიათებს.მუდმივად საუბრობენ ნივთებზე, გებლატავებიან, რომ მათ აქვთ და შენ არა.ყველას გაუთხრია ყურებში ყურსასმენები და რაღაც უტვინობებს უსმენენ.როცა გჭირდება და დაუძახებ ხმას ვერ გააგონებ. მოკლედ მარაზმია. ვეღარ ვიტან უკვე. "ტაშნიტ",,,ყველაზე მეტად მეზარება ლეპტოპის ქუჩაში ტარება. ზოგს კიდევ, ოღონდ ეგ ატაროს, სჭირდება, არ სჭირდება–მნიშვნელობა არ აქვს.
არა! განა ვინ უშლით სიხარულის გრძნობას ახალი თუ აწ უკვე დაძველებული ნივთისას, უბრალოდ სხვებს ნუ გვაწუხებენ რააა.ვერ ხვდებით, რომ ამით თავს იმცირებთ? მეშჩანი ადამიანი შედარებით ცოტაა და იქნებ ამაზეც იფიქროთ?! ხანდახან კიდევ, ისეთი სასაცილო სიტუაცია იჩითება, რომ აქვთ თუ არ აქვთ მაინც ბლატაობენ ტიპები. "მე ბინა მაქვს წყნეთში,ვერაზე,ვაკეში და სანზონაში", ან კიდევ ასე:"მე ბინა მაქვს ვერაზე,ვაკეში,პეკინზე და წყნეთში" და სხვა მრავალი. საბოლოოდ კი ირკვევა, რომ ბინა კი არა სხვისი ფეხები აქვთ. ფეხებზე გამახსენდა. ნეტა არ გაუგიათ გამოთქმა "ტყუილს მოკლე ფეხები აქვს"–???"
0 comments:
Post a Comment